Resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Szkolenie z pierwszej pomocy. Oddechy zastępcze.
Resuscytacja krążeniowo-oddechowa osoby dorosłej. Oddechy ratownicze.
Kontynuujemy rozpoczętą we wpisie to proste jak ABC część 1 serię dotyczącą podstawowych zabiegów resuscytacyjnych (Resuscytacja krążeniowo-oddechowa). Wiemy już jak:
- zadbać o nasze bezpieczeństwo proste jak ABC część 2
- wiemy jak ocenić stan świadomości poszkodowanego proste jak ABC część 3
- wiemy jak prawidłowo ocenić oddech poszkodowanego proste jak ABC częsć 4
- wiemy jak prawidłowo uciskać klatkę piersiową podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej proste jak ABC część 5
Dziś opisujemy szczegółowo prowadzenie zastępczej wentylacji, czyli oddechy ratownicze u poszkodowanego.
Czy po 30 uciśnięciach klatki piersiowej poszkodowanego, musimy wykonać 2 oddechy ratownicze?
NIE MUSIMY. Możemy tylko uciskać (szybko i mocno) klatkę piersiową poszkodowanego.
Zastępczą wentylację u poszkodowanego prowadzimy jeżeli jesteśmy przeszkoleni w tym aspekcie oraz jeżeli mamy środki ochrony osobistej, które zapewnią nam bezpieczeństwo podczas tej procedury. W każdym innym przypadku, jeżeli nie wiemy jak prowadzić oddechy zastępcze, nie ćwiczyliśmy lub nie mamy środków, które nas zabezpieczą, np. maski do prowadzenia oddechów – odstępujemy od ich wykonania.
Jeżeli jesteś przeszkolony w prowadzeniu oddechów ratowniczych – połącz uciśnięcia klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi. Jeśli nie jesteś przeszkolony lub nie potrafisz wykonać oddechów ratowniczych, prowadź resuscytację tylko i wyłącznie uciskając (szybko i mocno) klatkę piersiową poszkodowanego.
Pocket Mask, maska do prowadzenia oddechów zastępczych – co to jest?
Maska do sztucznego oddychania (Pocket Mask, CPR Mask) to naszym zdaniem jedno z najlepszych dostępnych zabezpieczeń do prowadzenia zastępczej wentylacji poszkodowanego w pierwszej pomocy. Posiada zawór zwrotny z filtrem, który ochroni nas i zapobiegnie np. przed kontaktem z płynami ustrojowymi poszkodowanego.
Wyposażona jest w nadmuchiwany kołnierz uszczelniający, ustnik, filtr antybakteryjny, jednokierunkowy zawór zwrotny i króciec do podawania tlenu. Odpowiednie zastosowanie skutecznie ochroni nas przed zakażeniami oraz dzięki temu że szczelnie przylega do części ustno-nosowej wentylacja będzie łatwiejsza i skuteczniejsza.
W jakich sytuacjach wykonujemy lub nie wykonujemy oddechów ratowniczych?
Oddechy wykonujemy zawsze jeżeli potrafimy i wiemy jak je wykonać, jeżeli ćwiczyliśmy tą procedurę wcześniej, oraz jeżeli mamy środki ochrony osobistej. Jeżeli nie jesteśmy przeszkoleni w prowadzeniu zastępczej wentylacji – skupiamy się tylko i wyłącznie na wysokiej jakości uciśnięciach klatki piersiowej u poszkodowanego.
Osoby przeszkolone, które są w stanie wykonać oddechy ratownicze, powinny prowadzić naprzemienne uciśnięcia klatki piersiowej i oddechy ratownicze, co może być dodatkowo korzystne, u dzieci, oraz poszkodowanych, u których doszło do zatrzymania krążenia w wyniku asfiksji (zamartwicy, uduszenia), a także wówczas, gdy przyjazd zespołu ratownictwa medycznego się opóźnia.
Oddechy wykonujemy jeżeli jest to możliwe. Jeżeli poszkodowany ma np. urazy twarzoczaski, które uniemożliwiają prowadzenie oddechów, odstępujemy od tej procedury. Wentylacja usta-nos jest akceptowalną alternatywą dla wentylacji usta-usta. Można ją rozważyć, jeśli usta poszkodowanego są np. zranione lub nie można ich otworzyć bądź trudno jest uzyskać szczelność przy wentylacji usta-usta. U małych dzieci i niemowląt prowadzimy wentylację zastępczą metodą usta-usta-nos (obejmujemy jednocześnie usta i nos dziecka).
Czy przed wykonaniem oddechów, poszukujemy „na ślepo” ciał obcych w jamie ustnej poszkodowanego.
Nie poszukujemy „na ślepo” żadnych ciał obcych w jamie ustnej poszkodowanego.
Jak prawidłowo wykonać oddechy ratownicze u osoby dorosłej wykorzystując maskę do RKO?
Jak prawidłowo wykonać oddechy ratownicze u osoby dorosłej (bez maski do RKO)?
Przypominamy: Prowadząc oddechy ratownicze, należy poświęcić około 1 sekundy na wdech, dostarczając objętość odpowiednią do osiągnięcia widocznego uniesienia się klatki piersiowej. Stosunek uciśnięć klatki piersiowej do wentylacji pozostaje 30:2. W celu wykonania wentylacji nie należy przerywać uciśnięć klatki piersiowej na dłużej niż 10 sekund.
Odpowiednia objętość wprowadzanego powietrza
Osoby wykonujące RKO powinny dążyć do wykonywania wdechu przez 1 sekundę objętością wystarczającą do uzyskania uniesienie się klatki piersiowej poszkodowanego. Nadmierne szybkie i forsowne oddechy doprowadzą do rozdęcia żołądka, powrotu treści żołądkowej lub hiperwentylacji poszkodowanego. Zatem w pierwszej pomocy przyjmujemy zasadę – wdech przez jedną sekundę, do widocznego uniesienia się klatki piersiowej. Pamiętamy również że maksymalna przerwa w uciskaniu klatki piersiowej celem wykonania dwóch oddechów ratowniczych nie powinna przekraczać łącznie 10 sekund.
Z ratowniczymi pozdrowieniami,
Gotowi Do Ratowania
Wirtualna kawa dla ratownika? Czemu nie! Naszego ratowniczego bloga tworzymy z ogromną pasją i zaangażowaniem, wkładamy w nasze materiały dużo pracy starając się, by były one rzetelne. Co najważniejsze, abyś dzięki temu co właśnie czytasz wiedział lub wiedziała, jak udzielić pierwszej pomocy drugiej osobie, kiedy zajdzie taka potrzeba. Jeśli chcesz, możesz w zamian podarować nam wirtualną kawę. Będzie nam bardzo miło. Dziękujemy!